بریم سراغ تحلیل "Beetlejuice Beetlejuice"، چه فیلمی بشه! 😍 خب، اول از همه باید بگم که اصلا اسم فیلم، خودِ خودِ عشقه! "بیتل‌جوس بیتل‌جوس"... انگار داری ورد می‌خونی، نه؟ 😈 یاد اون قدیمی‌هاش بخیر، این اسم یه جورایی ادای احترام به همون حال و هواست، فکر کنم خود تیم برتون هم دلش برای اون روزا تنگ شده بود که دوباره دست به کار شده. داستان فیلم سی و خورده‌ای سال بعد از اولی می‌گذره. لیدیا دیتزِ خودمون، که حالا مامان شده، یه جورایی هنوز تو حال و هوای دنیای ارواحه. یه برنامه تلویزیونی داره به اسم "خونه ارواح" که توش درباره چیزای ماورایی حرف می‌زنه. ولی دخترش "آسترید" اصلا باورش نمی‌شه مامانش روح ببینه و این حرفا. انگار لیدیا یه کم تو زندگی روزمره‌ش هم مونده و بچه‌ش هم باهاش راه نمیاد، یه جورایی مثل خیلی از مامان‌ها و دخترا 😬 بعد یهو بابای لیدیا، یعنی پدربزرگ آسترید، به طرز عجیبی می‌میره (میگن کوسه خورده! چه مرگ هالیوودی‌ای 🦈). اینجاست که خانواده دیتز دوباره جمع می‌شن تو "وینتر ریور" همون شهر قدیمی. فضای فیلم از همون اول یه جوریه، هم غمگین هم یه ذره دارک، درست همون چیزی که از تیم برتون انتظار داریم. تو دنیای ارواح هم خبراییه. بیتل‌جوس هنوز همون بیتل‌جوس شیطونه 😈 و انگار تو یه مرکز تماس کار می‌کنه 😂 ولی دلش هنوز پیش لیدیاست. یه خبر بد هم می‌رسه که زن سابقش "دلورس لافرو" که یه جادوگر خطرناکه، دوباره پیداش شده و دنبال بیتل‌جوسه و روح مردم رو می‌خوره 😱 (چه خانواده عجیبی دارن این بیتل‌جوسیا 😅). دختر لیدیا، آسترید، یهو می‌فهمه اونم مثل مامانش حس ششم داره و می‌تونه روح ببینه. با یه روح نوجوون به اسم جرمی آشنا میشه که اونم یه نقشه‌ای تو سرشه. اینجا یه کم داستان پیچیده می‌شه و آسترید و جرمی می‌رن دنیای ارواح، لیدیا هم دنبالشون می‌ره و بیتل‌جوس هم که فرصت رو غنیمت می‌شمره و دوباره پیداش می‌شه. بازیگرها که نگو 😍 مایکل کیتون دوباره بیتل‌جوسه! یعنی خودِ خودشه، انگار اصلا زمان روش اثر نکرده. وینونا رایدر هم که لیدیاست، بازم همون دختر گوتیک دوست‌داشتنی ولی این‌بار یه مامان باحال. کاترین اوهارا هم که دلیاست، مگه می‌شه این زن تو هر فیلمی باشه و اون فیلم خوب نشه؟ 😄 جنا اورتگا هم که تازگیا خیلی محبوب شده، نقش دختر لیدیا رو بازی می‌کنه، انگار می‌خواستن یه جورایی جوون‌ها رو هم جذب کنن. ویلم دفو هم هست که نقش یه کارآگاه روح رو بازی می‌کنه، مونیکا بلوچی هم که همون زن سابق بیتل‌جوسه، یعنی ترکیب بازیگرا محشره! تیم برتون هم که کارگردانه و دیگه معلومه چه فضایی درست کرده. میگن خودش خیلی روش کار کرده که فیلم به حال و هوای اولی نزدیک باشه و از جلوه‌های ویژه کامپیوتری زیاد استفاده نکرده، بیشتر دنبال جلوه‌های ویژه سنتی و عروسکی بوده، که به نظر من خیلی هم کار درستیه. 👌 آخه اصالت "بیتل‌جوس" به همون فضای خاص و غیر واقعی‌شه. فیلم تو جشنواره فیلم ونیز افتتاح شده و انتقادها هم تا اینجا اکثرا مثبت بودن. میگن هم خنده‌داره هم یه جورایی غمگین، هم فانتزیه هم یه کم ترسناک، یعنی یه جور ترکیب جذاب و درهم‌جوش که فقط از تیم برتون برمیاد. فروش فیلم هم که ظاهرا بد نبوده و خیلی‌ها رفتن تماشا کردن، که خوبه چون نشون می‌ده هنوز هم مردم دنبال این جور فیلم‌های خاص و خلاقانه‌ان. به نظر من "Beetlejuice Beetlejuice" یه فیلمه که هم برای طرفدارای قدیمی "بیتل‌جوس" نوستالژیکه هم برای جوون‌ترها می‌تونه یه تجربه جدید و جذاب باشه. تیم برتون انگار دوباره به ریشه‌های خودش برگشته و یه فیلم ساخته که هم حال و هوای قدیمی رو داره هم یه چیزی تازه برای گفتن داره. من که خیلی دلم می‌خواد ببینمش، شما چی؟ 😉